Evenals vorig jaar dagen de Oegstgeester schrijvers Hans
Ludo van Mierlo en Hans Ulrich lezers en schrijvers uit hun eigen literaire
kwaliteiten te tonen.
De beide auteurs maken samen ‘schaakverhalen’ door elkaar om de beurt per e-mail één zin te sturen. Het
resultaat van deze nog onvoltooide literaire schaakpartij leest u hieronder. De
opdracht luidt ‘Maak ons verhaal af met maximaal 200 woorden.’
U kunt uw slotakkoord tot vrijdag 8 september insturen
naar adrie@noordmanwijn.nl. U kunt uw
literaire bijdrage tijdens het Open Monumenten en Osger Cultuurweekend ook
inleveren bij de schrijvers zelf, die op zondag 9 september tussen 12.00 en
17.00 uur kunt ontmoeten in de wijnkelder van Noordman Wijnimport in kasteel
Oud-Poelgeest.
Voor de beste inzending zijn prijzen beschikbaar, zoals
een doos wijn van Noordman Wijnimport, een vaartocht op ’t Joppe met de
Heere Schouten, een notarisboot uit 1904, die eigendom is van de gemeente
Warmond, alsmede boeken van de twee auteurs.
Groen van Toen (Thema van Open Monumentendag 2012)
Groen van toen, teder groen, mosgroen, zomergroen, - ik kan er sentimenteel
van worden en dat komt, omdat er toen in het groen iets heel bijzonders
gebeurde in mijn leven.
Ik weet het, ik klink vaag, ik moet concreter zijn, de beelden in mijn
hoofd, flarden nog slechts, smeken er om uitgelicht te worden, maar uit de mist
doemt vooral de kleur groen op en ik ruik de geur van pas gemaaid
gras.
Daar lag ik, in het weiland, met boven me de brandende zon, iets verderop
bij groeiend gras nieuwsgierige kalveren en ik voelde me doodongelukkig.
Op mijn buik lag ik, mijn gezicht verborgen in mijn armen, zodat ik niets
en niemand hoefde te zien en zodat ook niemand zou kunnen zien hoe gekwetst ik
was en dat mijn tranen niet ver weg waren.
Na een hele poos stond ik op en liep ik de sloot in, niet om de koelte te
zoeken, niet om me te verdrinken, maar om mijn verdriet te verdrinken, mijn
lijden te delen met salamanders en kikkers.
Ik stond tot mijn middel halverwege in de sloot, voelde hoe de modder aan
mijn volgelopen schoenen zoog, zag in het heldere water verontwaardigde
stekelbaarsjes rond mijn knieën zwemmen, voelde koele water langs mijn dijen
strelen en toen schreeuwde ik het uit.
“Annemarie, Annemarie, waarom liep je hand in hand met die schele klootzak
met zijn kop vol blond haar? ”
Ik had niet gemerkt, dat een jong kalf me belangstellend gevolgd was naar
de sloot, dat merkte ik pas toen ik zijn warme adem en natte neus in mijn nek
voelde en ik van schrik languit voorover viel in de sloot.
Het kalf keek me goedmoedig aan met grote bruine ogen
en toen likte het me met een ruige zoete tong- ik klauterde uit de sloot,
sprong de wei in en riep blij tegen het kalf: “Jij, jij bent mijn Annemarie!”
Het beest maakte zich op een sukkelig drafje uit de
voeten, niet om wat ik zei, maar vanwege de boer, die met grote passen de wei
in kwam lopen, met in zijn kielzog nog een paar personen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten